Wat is toch de reden dat heel veel mensen niet de moeite nemen om aandacht te besteden aan hun kleedgedrag? Dat het niet meer uitmaakt hoe ze er uit zien? Onzichtbaar en kleurloos? Is het de Hollandse nuchterheid? Een gebrek aan tijd? Misschien het gemis van een goede spiegel, of eerlijke vrienden? Zou allemaal kunnen toch?!

Veel mensen doen alsof hun uiterlijk geen betekenis heeft. Wat ze dragen weerspiegelt toch heus niet wie ze zijn? Onzin, vind ik. Uiterlijk heeft wel degelijk een symbolische betekenis. Kleding doet iets met mensen. Zelf tuig ik me regelmatig leuk op voor etentjes, feestjes, shows of recepties. Haar gef?hnd? Check. Goed make-up? Check. Hoge hakken? Check. Checkerdecheck.

Ik vond het als klein meisje al een feest en vind het dat nog steeds. Maar vaak voel ik me in Nederland dan toch een beetje overdressed. Niet dat ik me daardoor laat weerhouden, maar ik vind dat het zoveel spannender kan zijn als anderen zich ook een beetje uitgesloofd hebben.

Afgelopen weekend was er weer een goede reden. Heerlijk gegeten met de meest lieve man die ik ken, in een sterrenrestaurant, niet in de randstad maar in het zuiden. En niemand minder dan Marcel Wolterinck is de dader van deze magische inrichting.

Meer blij kun je mij als mode-lekkerbek niet maken. Goed gezelschap, betoverende omgeving, lekker drankje (ik heb een groot zwak voor echte sprankelende champagne) en fantastisch lekker eten. All night long.

Gehuld in mijn nieuwste Collection PRC van wijlen Percy Irasquin en op mijn muiltjes met minstens 10 centimeter hoge hakken voelde het plaatje voor mij helemaal compleet. Daar zat ik dan, twinkelwinkel, terwijl ik als fashionista natuurlijk om me heen moest kijken wat de andere gasten droegen. Wat een verrassend feest voor mijn mode-ogen! Dames met verzorgde kapsels en make-up in stijlvolle kleding. Geen uitbollende buiken boven heupbroeken, truitjes over slechtzittende BH’s en borstelig korte kapsels. Welnee! Mannen even niet in gympen en jeans (ook al is het een designertje) maar charmante outfits zonder dat het direct driedelig grijs met stropdas is. Chapeau, chapeau!

“Vaker afzakken naar het zuiden”, dacht ik dus ter plekke. Je verwacht het misschien niet, maar dat steeds meer mensen aandacht besteden aan hun looks maakt mij blij en mijn stijlkompas geeft daardoor steeds vaker de juiste richting aan. Ik kan het aanbevelen, een tripje naar het zuiden. En nu maar hopen dat dit soort gewaarwordingen meer en meer noordwaarts (en oost- en westwaarts) trekken.

Liefs en lyfs, Lyida